هویت گوی آتشین سبز رنگ مشخص شد | تهدیدی مرگبار یا بی‌خطر؟
تاریخ انتشار: ۲ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۴۶۲۸۱۵
به گزارش همشهری آنلاین و به نقل از روزنامه سان، در حالی که اینها معمولا بی‌ضرر هستند، اما می‌توانند تهدیدی مرگبار برای زمینی‌ها باشند.
در ۱۹ نوامبر ۲۰۲۲، یک گلوله آتشین سبز روشن در آسمان منطقه شمال شرقی ایالات متحده و منطقه جنوب شرقی کانادا دیده شد.
لایو ساینس نوشت: شاهدان ظاهراً یک موجود «هلیکوپتر مانند» را دیدند که بدون صدا در آسمان پرواز می‌کرد و سپس آسمان را با یک فلش بزرگ روشن کرد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
فقط ۱۰ ثانیه گذشت تا جسم بدون هیچ ردی از بین رفت.
اخترشناسان بر این باورند که این گلوله آتشین یک شهاب سنگ کوچک بود که حدود ۳ ساعت قبل از سقوط در جو زمین و ایجاد جرقه و خرد شدن به صدها بخش کوچک‌تر، شناسایی شد.
تخمین زده می‌شود که بیشتر قطعات به دریاچه اونتاریو سقوط کرده‌اند.
ناسا اعلام کرد که قطعات دیگر احتمالا بر روی زمین نزدیک ساحل دریاچه تأثیر گذاشته‌اند.
ببینید:
تصاویر خیره‌کننده عبور یک شیء فضایی | زمین در برابر آنها امنیت دارد؟هفت رصدخانه جهانی شیرجه شهاب سنگ را مشاهده کردند و ۵۹ نفر در سراسر نیویورک، مریلند و پنسیلوانیا شاهد این رویداد بودند و رویت خود را در پایگاه داده سازمان بین المللی شهاب گواهی دادند.
ناسا گلوله‌های آتشین را به عنوان شهاب‌های بسیار درخشان طبقه‌بندی می‌کند که از سیارک‌ها یا تکه‌های دنباله‌دار شروع می‌شوند که به دور خورشید می‌چرخند.
این گوی آتشین که 2022 WJ1 نام دارد، احتمالا بیش از یک متر قطر نداشته و از یک سیارک آمده است.
با ورود به جو زمین، این اجرام فضایی کند و خنک می‌شوند. این باعث رد آتشین آنها می‌شود. رنگ‌آمیزی که گاهی سبز است به ترکیب شیمیایی گلوله آتشین بستگی دارد.
به طور معمول، آنها بی‌ضرر در نظر گرفته می‌شوند، زیرا محیط باعث می‌شود که آنها قبل از رسیدن به سطح، بیشتر اوقات بسوزند.
کد خبر 722576 برچسب‌ها کانادا نجوم - سیاره - ستاره ایالات متحده آمریکا فضامنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: کانادا نجوم سیاره ستاره ایالات متحده آمریکا فضا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۴۶۲۸۱۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تصویر روز ناسا: تلسکوپ‌های کمکی زیر آسمان پرستاره جنوب
با وجود شباهت به R2D2، ربات محبوب جنگ ستارگان (Star Wars)، این سه سازه هیچ ارتباطی به دنیای خیالی جرج لوکاس یا ربات‌هایی که می‌شناسید، ندارند. این سازه‌ها در رصدخانه پارانال واقع در صحرای آتاکامای شیلی قرار دارند و تلسکوپ‌های کمکی 1.8 متری را جای داده‌اند. تلسکوپ‌های کمکی برای تداخل‌سنجی مورداستفاده قرار می‌گیرند و به کمک ۴ تلسکوپ ۸ متری VLT می‌آیند. جهت تداخل‌سنجی، نور هر تلسکوپ با سیستمی از آینه‌ها در تونل‌های زیرزمینی هدایت می‌شود تا در نقطه کانونی مشترکی به هم برسند.
تداخل‌سنجی، تکنیک خلاقانه‌ای است که در آن، نور گردآوری‌شده از چند تلسکوپ کوچک با هم تداخل داده می‌شود تا تصویر تلسکوپ بسیار بزرگ‌تری که قطر آن با بیشترین فاصله بین تلسکوپ‌های کوچک برابری می‌کند، شبیه‌سازی شود. البته همان‌طور که انتظار دارید، این تکنیک فقط برای اجرام نسبتا پرنور قابل استفاده است، اما تفکیک بسیار بالایی را به ارمغان می‌آورد.
در حال حاضر، ۴ تلسکوپ کمکی (AT) عملیاتی‌اند؛ هرکدام مجهز به انتقال‌دهنده‌ای است که تلسکوپ را در امتداد مسیرهای ازپیش‌تعیین‌شده حرکت می‌دهد و با فراهم آوردن چینش‌های مختلف در ترکیب با تلسکوپ‌های ثابت ۸ متری، تداخل‌سنجی را در ابعاد مختلفی امکان‌پذیر می‌کند، به‌طوری‌که در بهترین حالت تصویری متناظر با تلسکوپ ۲۰۰ متری تهیه می‌شود.
بر فراز این سه تلسکوپ کمکی، ابرهای ماژلانی بزرگ و کوچک را می‌بینید، کهکشان‌های اقماری راه‌شیری که به‌ترتیب ۱۷۰هزار سال‌نوری و ۳۰۰هزار سال‌نوری با ما فاصله دارند. ستارگان شباهنگ و سهیل نیز که به‌ترتیب روشن‌ترین ستارگان شب‌های زمین به شمار می‌روند، در این تصویر دیده می‌ؤوند.
تابش سبزرنگی که بر فراز افق می‌بینید، «هواتاب» نام دارد. جو زمین در طول روز، گرم می‌شود و پس از غروب خورشید و کاهش دما، این انرژی اضافی را به شکل تابش سبزرنگ ضعیفی منتشر می‌کند که هواتاب خوانده می‌شود. با گذشت پاسی از شب، هوا نیز خنک می‌شود و هواتاب، ناپدید می‌شود. صحرای آتاکاما در ارتفاع بیش از ۵۰۰۰ متری از سطح آب‌های آزاد، پشت دیواره رشته‌کوه آند در آمریکای جنوبی (شیلی) واقع شده و یکی از بهترین مناطق رصدی زمین به شمار می‌رود.
اعتبار تصویر و حق چاپ: یوری بلتسکی، رصدخانه کارنگی لاس کامپاناس، پروژه جهان در شب (TWAN). برای مشاهده عکس در ابعاد بزرگ، اینجا را کلیک کنید.
منبع: تصویر روز ناسا
۵۴۵۴
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1902786
حقوق کدام یک از ایثارگران در سال ۱۴۰۳ افزایش داشت؟